ben yaklaşık 1 buçuk haftadır ana kucağında, baba ocağında ikamet ediyorum abiler ablalar. eskişehirde geçirdiğim güzel bi kaç günün sonunda ne idüğü belirsiz bi gıdadan ötürü zehirlenip de yek başına yaşamanın şahsım adına hayati tehlike barındırdığı gerçeğiyle yüzleşince, eve dönmeye karar verdim.(ben böyle uzun cümleler kuruyorum, özneyi aklınızda tutun sorucam sorrna mevzusu oluyor.kusra bakılmamasına..)
tezkeremi aldım gardan, eve geldim. mide fesadı eşiğine gelene kadar ev yemeği yedikten ve bilimum ilgiyi sömürdükten sonra inzivaya çekilip kendi başıma kalmanın yollarını aramaya koyuldum. lakin ev zaten 80 metrekare, annem uyurken nefes alış verişimi dinleyecek kıvama gelmiş, evde bırak yalnız kalmayı iki satır sussam derdim olduğu kanısına varılıp, çare aranıyor. tüm ilgiyi bertaraf edip ne yapmak istediğim, nereye gitmek istediğim sorularına " vallahi de çoüşeniyorum. hem çok soğuk!" bahanesiyle tampon da yaptıııım, oturuyordum mis gibi. 2 - 3 gün sonra 24 saati izafi 72 saat yaşamaya başladım. uyuyabilmenin safi yetenek olduğu düşüncesinde bir yeteneksiz olarak vaktin nasıl olup da geçebileceği konusunda ampirik deneyler yapmaya başladım kendi üzerimde ama çok da olmadı o öyle..sıkıldım anlayacağınız. "başlarım loan inzivası batsın!" diyerek insan içine çıktıysam da kimse oralı olmadı..ben inzivadayken bizimkiler sönme yaşamış, evde varlığıma alışılmış filan.çaresizdim.
aylak aylak evde dolaşırken salonda garip bi alet buldum, onunla oynamaya başladım. kurcaladıkça içinden her türlü duyguyu açığa çıkaracak ıvır zıvır pörtlüyordu. ulan bir ağlıyorum, bir gülüyorum, sinirleniyorum, sıkılıyorum ama bırakıp gidesim gelmiyor aygıtı."loan."diyordum."negsel bi şeymiş ki bu." inanır mısın içinde binlerce de seçenek var.uyanıyorum açıyorum, bakmasam bile sesi geliyor, duyuyorum ya bi hoş oluyorum. çeşitli orgazmlar yaşıyordum aygıtla her muhatap oluşumda. böyle muniiiis, tatlııııı..biliyordum, o da beni çok seviyordu...mutlu, seviyesiz, yapış yapış bi ilişki yaşıyorduk kendisiyle..arada bir elmam geliyordu aklıma ama..gözden ırak gönülden.. hesaaabı sallamıyordum pek.
bi akşam sevdiceğimle yine en hardcore münasebetlerimizden birini yaşıyorduk ki birden irkildim. kafamı çevirip baktığımda annemin gözlerini bana dikmiş, biraz şaşkın ve oldukça da kızgın bakıyor olduğunu gördüm.hemen sonra, öte yanımdan gürültülü bir nefes alış veriş duydum. evde ejderha beslediğimizi sanmayı bırakalı yaklaşık bi 12 yıl olduğundan o ihtimali direkt yok ederek yanıma baktım ve kardeşimi gördüm. kendince burnundan soluyordu.ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.sonunda annem dayanamayıp " yeter artık!.rahat bırak şunu!dur bi yerde!" dedi. dur. ulan zaten bahsi geçen mevzuda ben hareket halinde değildim ki. yaklaşık 1 saattir aynı koltuğun aynı köşesinde hareketsiz duruyordum.kafam durmaz benim böyle zamanlarda, hiç üşenmez hemen karışıverir.ben düşüncelerle boğuşurken kardeşim elimden sevdiceğimi alıp bu doludizgin aşka son noktayı koydu.yıkıldım.
"ben tivi seyyretmiyorum şekerim.çünkü tivi çok hölölö..." entellerine sesleniyorum: haattiorrdan loaan!!!!111
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder